Op zoek naar de waarheid over mijn ontvoering door mijn vader

Spandoeken met Chinese karakters, halfnaakte jongens verkleed in gele speedo’s met Pikachu-oren en rugzakken, en bubbletea in regenboogkleuren. Ik bevind me in de Taiwanese hoofdstad Taipei, waar de grootste Pride van Azië wordt gehouden.

Onderzoek leert dat kindermisbruikers na hun veroordeling, zelfs onder toezicht, slachtoffers weten te maken. Vaak beginnen ze in landen als Thailand een nieuw leven in de anonimiteit, ontdekte ik tijdens mijn bezoek aan het land.

Israël profileert zich als homovriendelijke vakantiebestemming en nodigde buitenlandse journalisten uit voor de Pride in Tel Aviv. Bo Hanna nam de uitnodiging aan – maar met de nodige twijfels.

Wanneer iemand wordt veroordeeld voor kindermisbruik zou je denken dat er alles aan wordt gedaan, zodat deze persoon niet meer in contact kan komen met kinderen. Dat blijkt in de praktijk toch anders te gaan. Fernando spreekt journalist Bo Hanna die een reportage heeft gemaakt over veroordeelde pedoseksuelen uit Nederland en België die hun gang kunnen gaan in Thailand. Tot zijn verbazing kwam Bo zelf een veroordeelde man tegen in een gaybar in Bangkok en confronteerde hem.

Na een jeugd als ‘boetelander’ in Limburg, vond journalist Bo Hanna in Amsterdam zijn plek. Eindelijk werd hij niet meer dagelijks geconfronteerd met vooroordelen. Totdat hij een scooter kocht.

Tijdens een avond uit vraagt Sirin mij een man te vertellen dat ze een “ladyboy” is. Hij wil met haar mee naar huis maar ze is bang dat hij er verkeerd op reageert. Ik herinner mij verhalen over mannen die trans vrouwen in situaties als deze geweld aandoen of zelfs vermoorden, en besluit op haar verzoek in te gaan.

‘Exposing’ treft vooral migrantengemeenschappen. De eercultuur waar mensen offline mee opgroeien, is er nu ook online.

“Ten opzichte van de rest van het land is Tel Aviv een roze bubbel, maar zelfs die bubbel laat voor sommigen te wensen over.”

De minister maakt goede sier met een PrEP-summit en een internationaal aidscongres, ook al hadden de afgelopen jaren honderden hiv-infecties voorkomen kunnen worden terwijl de overheid treuzelde.

Vaak wordt bij homogerelateerde incidenten waarbij niet-westerse jongeren zijn betrokken, een verband gelegd met integratie. De gedachtegang: accepteer je homoseksualiteit niet, dan accepteer je de westerse waarden niet. Maar is het wel zo dat de vrijheden van minderheidsgroepen als lhbt’ers het alleenrecht zijn van westerse normen en waarden?

Werkgevers en collega’s die meer naar identiteit kijken dan naar talent: als zoon van koptisch-Egyptische migranten heeft Bo Hanna het al te vaak meegemaakt. Hij wijst inclusiviteit als gimmick af en pleit voor beleid dat om de inhoud draait.

Kunnen wisselen tussen verschillende talen en culturen geeft veel voordelen. De samenleving wordt steeds diverser, het staat buiten kijf dat steeds meer mensen zullen moeten schakelen om hun omgeving te begrijpen. Het belang van codeswitching moet worden onderkend.

Eind juni publiceerde COC Nederland een onderzoek waaruit bleek dat het Nederlandse asielbeleid voor lhbt+’ers gebaseerd is op kwalijke stereotypen. De Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) hanteert – en dat is logisch – criteria om te beoordelen of iemand wel écht een lhbt+’er is, en niet doet alsof, om zo in aanmerking te komen voor een verblijfsvergunning. Maar die criteria blijken vaak gebaseerd op heteronormatieve ideeën over hoe een lhbt+’er zich gedraagt of eruitziet.